Je doet een bod en je weet zeker dat partner antwoord gaat geven. Maar partner past! Spelregel: Aan je gezicht, houding of taalgebruik mag op geen enkele manier te merken zijn wat je van partners bod vindt. Met een stalen gezicht accepteer je wat er gebeurt en verzin je zelf de best mogelijke actie. Laat je tegenstander niet merken dat er iets fout ging. Misschien loopt het dan allemaal nog goed af.
Wat we ook vaak zien, zelfs bij bridgers van zeer hoog niveau en bij bridgers die al jarenlang spelen: het eindbod is gedaan, de uitkomst is op tafel gelegd en daar komt het commentaar. In al deze gevallen wordt er fors gezondigd tegen de spelregels. Wijs de tegenpartij erop: vraag of ze alsjeblieft na het spel willen discussiëren.

Tijdens het bieden ga je nadenken: dat mag. Maar een kaartje pakken, twijfelen, terugzetten, ander kaartje pakken – dat mag niet! Het geeft partner en tegenstander informatie waar ze geen recht op hebben. Vooral twijfelen tussen een bod en een pas is voor iedereen duidelijk zichtbaar. Een bieding (pas of iets anders) wordt in één keer gedaan: je denkt, je pakt (kijk of je de goede pakt) en je legt neer. Als er een verkeerd kaartje verschijnt (je vergist je, of een kaartje blijft plakken) dan mag je dat herstellen. Als de tegenstander dit niet goedvindt, roep dan gewoon even de arbiter. Die beslist.

Nadenken mag; bridge is immers een denksport. Maar kreunen, steunen, commentaar, hoorbare overpeinzingen over het waarom van je denken mag niet. Dit geeft ongeoorloofde inlichtingen aan partner. Maar ook aan de tegenstander. Tip: als je merkt dat je langer dan een minuut nadenkt kun je beter constateren dat je op dat moment de oplossing niet in je hersens hebt zitten. Hak dan de knoop door en neem dan een beslissing. Op die manier houd je meer energie (en tijd) over voor de moeilijke beslissingen die nog gaan komen.